Toen in het begin van de 20e eeuw onderwijs verplicht werd in Frankrijk, werd het Intelligence Quotient (IQ) uitgevonden door Alfred Binet, een geboren psycholoog, in een poging om studenten te stratificeren en extra hulp te bieden aan kansarmen. Sommigen geloofden dat ze vroeg in hun leven baat zouden kunnen hebben bij interventies, zodat ze geen vestiging in gestichten konden krijgen. De IQ-test bestond uit vragen die een verscheidenheid aan vaardigheden beoordeelden, bijvoorbeeld aandacht, geheugen en probleemoplossing. Deze werden niet conventioneel op scholen onderwezen, maar werden gezien als de meest nauwkeurige methode om te anticiperen op de prestaties van de leerlingen. Volgens het model van Binet zou intelligentie veranderen met de leeftijd in plaats van statisch te blijven sinds de geboorte. Naast de chronologische leeftijd introduceerde hij daarom het principe van de mentale leeftijd, waarmee individuele vaardigheden werden vergeleken met de gemiddelde scores van specifieke leeftijdsgroepen. Desalniettemin was hij nog steeds kritisch over zijn eigen testsysteem, dat geen rekening hield met veel verstorende variabelen of de multifactoriële aard van intelligentie aanpakt, waardoor de generaliseerbaarheid in gevaar komt.
Sinds Binet’s inspanningen zijn er tal van onderzoekstools ontwikkeld. In 1916 paste Lewis Terman, een psycholoog aan de Stanford University, de IQ-test van Binet aan door een aantal Amerikanen te bestuderen en bracht een versie uit die de oorspronkelijke tekortkomingen corrigeerde en die algemeen erkend werd in het hele land. De resulterende Stanford-Binet IQ-test is in staat geweest om intellectueel gevorderden te herkennen in plaats van zich uitsluitend te concentreren op de onderkant van het spectrum, en is verder aan populariteit gewonnen met daaropvolgende herzieningen en validaties. De strijdkrachten van de Verenigde Staten maakten gebruik van de Army Alpha en Beta-tests, die waren gemaakt door een andere psycholoog Robert Yerkes, voor betere afspraken met betrekking tot de capaciteiten van de nieuw toegetreden tijdens de Eerste Wereldoorlog. De eerste was een schriftelijke test, terwijl de laatstgenoemde werd bedacht om de gevolgen van analfabetisme en taalbarrières te overwinnen. De hoog scorers werden opgeleid als officier, terwijl hun lage tegenhangers uit het leger werden ontslagen. Het was een mijlpaal omdat de toepassing van IQ-metingen verder ging dan academische redenen.
In het midden van de vorige eeuw presenteerde David Wechsler de nieuwe en prominente Wechsler Adult Intelligence Scale (WAIS) aan de wereld door verbeteringen aan te brengen in Binet’s prototype. Naast WAIS zijn de Wechsler Intelligence Scale for Children (WISC) en de Wechsler Preschool and Primary Scale of Intelligence (WPPSI) speciaal ontworpen voor jongeren. De Wechsler-weegschalen zijn tot nu toe de meest gebruikte beoordelingsinstrumenten geworden en de basis waarop verschillende andere testsystemen zijn ontwikkeld.